هر كجا پـای نهی میـوۀ لب می روید           بوسه برپای تو ای دوست عجب می روید

همه اسباب به یك كُن فَیَكونت بسته است          اصلاً انگار ز فكر تو سبب می روید

چیست درخاك نجف ای دُر یکتا كه هنوز         هر درختی كه بكارند رطب می روید

در شـب زلـف تو اُمّـیـد نـجـاتی دارم          شـعـلـۀ طور اساساً دل شب می روید

به سمرقند چه حاجت كه ثمر شكّر هست         در نجف نیشكر از نهر رجب می روید

خاندانت همه از خُرد و كلان در كارند         شجره نامه ات انگار ز رب می روید

شب میلاد تو حتی منِ عـاصـی شـادم         خاراین بادیه در فصل طرب می روید

عـاشـقان تو ندارند كرامت جز مرگ          بر لب آب حــیــات تـو ادب می روید

سر برآورده غمت از دلِ سلمان چون تاك         گویی از مملكت فارس، عرب می روید

تو طلب كار منی جلب مرا زود بگیر

نكنم هیـچ فـراری، تو بیا زود بـگـیـر